Dziesięć lat temu, w pierwszych dniach stycznia pojawiło się reteskowo i pierwszy wpis, można kliknąć poniżej:
Założenie było takie, że należy dostrzegać i cieszyć się małymi rzeczami. Dziś przypomniały mi się tamte czasy - jak bardzo ważne jest to także i teraz. Małe rzeczy, drobiazgi, detale, błahostki, drobnostki, fraszki, głupstewka, szczególiki, smaczki, niuansiki, dyrdymałki, bagatele, banialuki... Małe rzeczy, a potrafią rozświetlić dzień, dać trochę radości. I dziś, dziś - aż kilka takich maleństw... Opowiem o niektórych.
Wizyta u dentysty... Płacę, dziękuję, kieruję się do wieszaka. Zrywa się siedzący tam mężczyzna - obcy - i wskazując na mój płaszczyk pyta: czy to pani? Na potwierdzenie zdejmuje okrycie i pomaga mi założyć. Bardzo to miłe. Ach, jak cudownie, że dżentelmeni nie wyginęli.
Zaglądam do cukierni. W kolejce przede mną elegancka opatulona pani. Przygląda się słodkościom i mówi: ach, tyle tutaj sposobów, żeby smakowicie utyć, że nie wiem, co wybrać... Śmiejemy się wszyscy. Boże! Ludzie żyją jeszcze! Mają poczucie humoru!
Wracam do domu. Jadę nieśpiesznie przez podlaskie wsie, lasy i pola. Sypie śnieg. Jest pięknie. Uśmiecham się sama do siebie...
Dziesięć lat wpisów na blogu. Żadnego szaleństwa. Trochę notek, wierszy moich i cudzych. Trochę zdjęć. Trochę opowieści o wyprawach w świat. Trochę uchwyconych chwil. Jak dobrze, że mam reteskowo.
Drodzy moi, Ci, którym zdarza się tutaj zaglądać, a czasem nawet zostawić dobre słowo - dziękuję, że w jakiś sposób, często z daleka, towarzyszycie mi.
Z takich drobiazgów składa się całe nasze życie. Fajnie, że się dzielisz ta energią, bo dzięki temu ktoś, kto akurat dziś nie miał czasu na taką uwaznosc ma szansę podkraść coś dla siebie. Wielkie dzięki ❤️
OdpowiedzUsuńDzięki, Agnieszko. Czasem zapomina się o tej uważności, dobrze, kiedy ktoś przypomni o niej, mi także. :)
Usuńw nagrodę temu blogu, że Ci dzielnie służy, pisz cześciej ;D
OdpowiedzUsuńWiem, powinnam. :)
OdpowiedzUsuń