Sąsiedzka litania jesienna

                                                                          Januszowi

Zmęczyła nas ta jesień, więc w psalmy wchodzimy,

w te od Nowaków, z deszczowym błaganiem:

od nóg bolących, od nocy niespanych

– wybaw nas, Panie.

Zmęczyła nas jesień, więc w Grochowiakach toniemy

i wpatrujemy się w tęsknotę za rozbieraniem:

czy nie czas to, nie pora, zbierać się

– doradź nam, Panie.

Zmęczyła nas ta jesień i wcześniejsze jesienie,
przebiegane drogami na wszystkie strony świata,

nad Czyczowymi rzekami, których nie ma, ku domom,

pachnącym odejściem, gdzie gospodarzy nie zastaniesz

– wspomóż nas, Panie.

I uratuj stare sprzęty rodzinne z pamięci,

chociażby Białoszewskim przepisane

– wysłuchaj nas, Panie.

I w Harasymowiczów krainę łagodności,

w wieczne niebieskie śpiewanie

– zaprowadź nas, Panie.