sny rzeczy zapomnianych

za chwilę wrzesień i wieczorami świat bywa nieopowiedziany

jak tryptyk: światło, czas i barwa. przychodzą wtedy inne wrześnie,

przysiadają przy stole i przez ściany herbacianych dzbanków patrzą,

pytają, co się śni ostatnio. a w snach (tych) rzeczy zapomniane: książki

„poczytaj mi, mamo”, złote dziecięce popołudnia w sierpniach,

czerwone rowerki na piaszczystych ścieżkach, szkiełka i kamyki,

bladoróżowe płatki dzikiej róży. kołnierzyki przy sarafanach

najczęściej śnią się nad ranem. moje drogie wrześnie (odpowiadam)

i wy się śnicie, co roku piękniejsze, co roku was więcej, lubię,

kiedy któryś z was się kręci, nie śpieszy się, mieści w czasie

czy niedoczasie, w słowach się mieści i w niedomówieniach,

kiedy się zmienia świat, kiedy świat mnie zmienia co roku

dodając szkiełko, kamyk, różę, dwie ścieżki.