czwartek, 3 sierpnia 2017

Sierpniu, drogi sierpniu

Melduję Ci, że przyszedłeś w tym roku z upałem wyjątkowym, za którym tęskniłam. Mimo skwaru, bądź trochę jeszcze taki. Wychodzę z domu, podziwiam nową elewację, idę na malutki spacer dookoła szkoły. Jest duszno, chmurzy się na zachodzie, idzie burza. Sprawdzam, jak się miewają jabłonie, wędruję obejrzeć przedszkolny kasztanowiec. Pachnie skoszoną trawą. Chłopcy na boisku grają w piłkę, młodszy się buntuje - słychać wyraźnie. Grusza ładnie zaowocowała, lecą na ziemię pierwsze owoce, wśród nich kłębią się osy. Ostrożnie stąpam, wybieram trzy najzdrowsze gruszki. Jeżeli są niedojrzałe, skończą w piekarniku razem z kurczakiem albo kaczką. Nie mają wyboru. Po drodze zrywam kwiat czerwonej koniczyny na herbatkę. Śliwki węgierki - te, które zaowocowały w tym roku - dojrzewają już. W trawie fioletowe paćki. Świat pachnie gorącym sierpniem, co roku szukam tego zapachu w łąkach, sadach i ogrodach. Jarzębina znów nagle w czerwieni, jak zwykle nie wiadomo kiedy owoce zyskały kolor. Wracam do domu, pachnie miętą z mamowego ogródka, którą zaparzyłam przed wyjściem. Lód, cytryna, trochę miodu, jeżeli lubicie. Pycha. Dzban orzeźwienia. Słodki spokój, wreszcie czuję, że odpoczywam. Kiedy kończę pisać te słowa, o parapet dzwonią pierwsze krople deszczu. Wychodzę jeszcze na balkon i proszę - oto ilustracja do tekstu. Dobrego wieczoru Wam życzę. 




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz