jesienna litania

bądź pozdrowiona, jesieni, za coroczne przypominanie

o przemijaniu i za złociste poranki, w których pławię się

aż do zadziwiających południowych godzin. za świat

prowadzący do dzieciństwa w kasztanach i szelestach,

bądź pozdrowiona. w pierzynach mgieł nad łąkami,

w szalejących pomarańczach i czerwieniach lasów,

w stadach szpaków na jarzębinach, w drżeniach

serc przewidujących odejścia, w rozstaniach

i w powrotach – niech się święci twój czas,

o jesieni, matko samotnych i matko

obdarowanych nadzieją. bądź

pozdrowiona za wieczory

coraz surowsze, za dni

opłakiwania, za noce

nieprzespane,

o jesieni. władczyni pamięci

i zapomnienia – ześlij spokojny sen

zanim odejdziesz

w czerń, szarość

i biel