Stopping By Woods On A Snowy Evening

Wiersz Roberta Frosta i różne tłumaczenia. To naprawdę rzecz niesamowita, jak różnie może zabrzmieć jeden wiersz.

Whose woods these are I think I know.
His house is in the village, though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it’s queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake
To ask if there’s some mistake.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark, and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

Chyba najbardziej znane - Stanisława Barańczaka:

Przystając pod lasem w śnieżny wieczór

Wiem, czyj to las: znam właścicieli.
Ich dom jest we wsi; gdzieżby mieli
Dojrzeć mnie, gdy spoglądam w mroku
W ich las, po brzegi pełen bieli.

Koń nie wie, czemu go w pół kroku
Wstrzymałem: żadnych zagród wokół;
Las, lód jeziora – tylko tyle
W ten najciemniejszy wieczór roku.

Dzwonkiem uprzęży koń co chwilę
Pyta, czy aby się nie mylę.
Tylko ten brzęk – i świst zawiei
W sypiącym gęsto białym pyle.

Ciągnie mnie w mroczną głąb tej kniei,
Lecz woła trzeźwy świat nadziei
I wiele mil od snu mnie dzieli,
I wiele mil od snu mnie dzieli.

Oraz linki do innych:

TUTAJ 

I TUTAJ

TAKŻE TUTAJ 

Oraz bardzo bliskie formalnie tłumaczenie Krzysztofa Puławskiego:

Znam właściciela tego lasu,

Ale nie spędza tutaj czasu

I nie zobaczy, że przystaję,

Żeby podziwiać śniegu krasę.

Koniowi dziwnym się wydaje,

Że tam, gdzie nie ma domów staję

W ten najciemniejszy wieczór roku

Przy wodzie tu, na lasu skraju.

Potrząsa grzywą w leśnym mroku

Pyta, czy nie zmyliłem kroku,

Spadają w ciszy płatki jasne

I wiatr zimowy wieje z boku.

Tak bardzo cieszy w bieli las ten,

Ale mam obowiązki własne

I wiele mil, nim wreszcie zasnę

I wiele mil, nim wreszcie zasnę.

Które wybieracie? :))